زندگینامه سعدی شیرازی
در اوان جوانی به بغداد رفت و آنجا در مدرسه نظامیه که مخصوص شافعیان بود به تحصیل علوم ادبی و دینی همت گماشت و سپس به عراق و شام و حجاز سفر کرد و در اواسط قرن هفتم هجری در عهد حکومت اتابک سلغری ابوبکر بن سعد بن زنگی(623-658 هجری برابر با 1226-1259 میلادی) به شیراز بازگشت.سعدی شیرازی منظومه بوستان را در سال 655 هجری (برابر با 1257 میلادی) به وی تقدیم کرد و سال بعد(656 هجری برابر با 1258 میلادی) گلستان سعدی را در مواعظ و حکم به نثر مزین آمیخت با قطعات اشعار دل انگیز به نام شاهزاده سعد بن ابوبکر در آورد و به وی تقدیم نمود و از آن پس قسمت عمده عمر خود را در شیراز و در خانقاه خود زیسته و به سال 691 هجری(1291 میلادی) یا 694 هجری(1294 میلادی) در گذشته و در همان خانقاه مدفون گردیده است.
سعدی شیرازی، با فردوسی و حافظ و مولانا جلال الدین بلخی، یکی از چهار شاعر بسیار بزرگ و بلا منازع فارسی است. در سخن او غزل عاشقانه آخرین حد لطافت و زیبایی را درک کرده و لطیف ترین معانی در ساده ترین و فصیح ترین و کاملترین الفاظ آمده است. در حکمت و موعظه و ایراد حکم و امثال از هر شاعر پارسی گوی موفقتر است و نثر مزین و آراسته و شیرین و جذاب او در گلستان بهترین نمونه نثرهای فصیح فارسی است. سعدی شیرازی به سبب تقدم در نثر و نظم از قرن هفتم به بعد همواره مورد تقلید و پیروی شاعران و نویسندگان پارسی گوی ایران و خارج از ایران بوده است، آثار منثور دیگرش غیر از گلستان، مجالس پنجگانه، نصیحه الملوک، رساله عقل و عشق، تقریرات ثلاثه است، و اشعارش به قصائد و مراثی و ترجیعات و چند مجموعه غزل و مقطعات و جز آن تقسیم می شود.
بزرگداشت سعدی
اول اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایرانیان همزمان با سالروز تولد سعدی شیرازی معروف به استاد سخن ،روز سعدی نام گرفته است.
